Lęk separacyjny u psa – objawy
Wiele osób traktuje swoje czworonożne stworzenia jak jednego z członków rodziny – nikogo to nie dziwi. Zwierzęta są częścią domu, więc należy dbać o ich potrzeby tak samo, jak o każdej innej osoby. Dlatego, jeśli zauważy się, że zwierzak zmaga się z jakimikolwiek problemami, trzeba zareagować jak najszybciej, niedopuszczalne jest myślenie „to tylko pies, minie mu” itp. Bardzo często właściciele uskarżają się na złe zachowanie swojego pupila twierdząc, że jest on niegrzeczny. Jednak źródłem jego zachowania może być coś zupełnie innego niż tylko brak posłuszeństwa. Częstym zjawiskiem, jakie można zaobserwować u psów, jest lęk separacyjny.
Co to takiego?
Lęk separacyjny to uczucie niepokoju, jakie można zaobserwować u zwierzaka, w momencie jak zostaje on sam w domu lub gdy jego właściciel znika z pola widzenia. Bardzo często taki lęk można zaobserwować u psów adoptowanych – tych, które trafiły tam od razu po urodzeniu lub u tych, które już kilka razy wracały z „domu” do przytuliska. Dla nich samotność jest paraliżująca – każda, nawet najkrótsza chwila bez człowieka obok sprawia, że wraca stres związany z powrotem do klatki. I mimo że zwierzęta w schroniskach mają dobrą opiekę, to nie jest to samo co posiadanie własnej rodziny i dachu nad głową. Czworonóg swojego stresu nie trzyma w sobie, zaczyna go uzewnętrzniać i bardzo szybko będzie można zaobserwować objawy, jakie temu towarzyszą.
Objawy lęku separacyjnego
Psy, które zmagają się z lękiem separacyjnym, najczęściej objawiają swój niepokój w konkretny sposób, który dla właścicieli bywa naprawdę dokuczliwy. Mianowicie zwierzęta oddają kał i mocz w domu, bardzo uciążliwie piszczą, szczekają oraz wyją – niejednokrotnie doprowadzając tym sąsiadów do szału. Do tego dochodzi niszczenie przedmiotów podczas nieobecności właściciela. Dodatkowo może, lecz nie musi, zwiększyć się aktywność pupila w czasie jak opiekun szykuje się do wyjścia: pies skacze, chodzi za właścicielem krok w krok, tarza się, jest niespokojny, oddycha nierówno. Może również dochodzić do zmniejszenia aktywności i wtedy zwierzak jest smutny, apatyczny, odmawia spożywania posiłków.
Jeśli zauważy się jakiekolwiek z tych zachowań, warto skontaktować się z behawiorystą, który pomoże pozbyć się problemu. Nie chodzi tylko o to, że właściciel spotyka się z nieprzyjemnymi sytuacjami, takimi jak np. pretensje sąsiadów, że pies zachowuje się za głośno czy zniszczonymi przedmiotami, ale pies się bardzo męczy i może jego lęk się coraz bardziej pogłębiać, a wtedy będzie ciężko go z niego wyciągnąć.